افزایش سطح فعالیت بدنی موجب کاهش ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی می‌شود

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سطح فعالیت بدنی با ریسک فاکتوورهای قلبی – عروقی در دانشجویان دختر بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر غیر ورزشکار دانشگاه رازی کرمانشاه بودند. 40 نفر آزمودنی دختر (میانگین سنی 65/2±76/26  سال و شاخص توده بدن 8/3±5/24 کیلو­گرم بر متر مربع)­ به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی­ها پرسشنامه مربوط به سلامتی، فرم رضایت­نامه و پرسشنامه سطح فعالیت بدنی (Baecke) را تکمیل کردند. اندازه­گیری‌های تحقیق بدین قرار بودند: تعیین وزن بدن، قد، شاخص توده بدن، تخمین درصد چربی بدن، (کلسترول (TC)، تری گلیسیرید (TG)، لیپوپروتئین کم چگال (LDL)، لیپوپروتئین پر چگال (HDL)، فشار خون سیستولیک (SBP) و فشار خون دیاستولیک (DBP)). برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی مناسب شامل آزمون کلموگراف – اسمیرنف،t  استیودنت و همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بین سطح فعالیت بدنی با توده چربی بدن، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن (BMI)، سطح کلسترول خون و LDL ارتباط منفی و معنی داری وجود دارد. در حالی که بین سطح فعالیت بدنی با HDL، TG، TG/HDL و فشار خون ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بر اساس نتایج مطالعه حاضر با افزایش سطح فعالیت بدنی میزان ریسک فاکتورهای قلبی – عروقی کاهش می‌یابد و می‌توان سطح سلامتی را در دانشجویان افزایش داد.